İleriye Doğru Değil, Ruhuna Doğru Geri Götürür Motosiklet

Maslovun ihtiyaçlar piramidindeki son basamaği olan tekamul etmek evresine sıçratabilir seni motosiklet. Aydınlanman için bir ampuldür o. Machu Picchu’ya çıkıp kafanı kazıtman veya suyun üzerinde yürümen gerekmez.

Hep negatiflerle öğrendin bu hayatı. Ağladın meme verdiler, huysuzlandın oyuncak aldılar. Arının elinde sevilmeyeceğini, çekiçle parmağına vurmaman gerektiğini, ayakkabı bağlarının neden çözük olmamasını hep kendi yanılmalarınla öğrendin.

Bir de çevrenden öğrendiklerin var tabi. Isınmak için mangalı odaya getirmemen, en üst kattan bakarken fazla sarkmaman, kaybedecek bir şeyi olmayan serserilere dayılanmaman gerektiği gibi.

Bebekken elini deydiğin sobadan öğrendiğinin tersidir işte motosiklet. Hem kendin deneyimlersin hem de benim gibi anlatanlardan.

İnsan hayata küser arada bir, normaldir. Her şey yolunda olsa da bazen bir duygu sıfırlaması olur haliyle. Sonra yeniden sevinmeyi, mutlu olmayı öğrenirsin. Kendi içine kapanır kalırsın, sonra aydınlanır açılırsın, sonra yine. Kimisinde hiç durmadan, kimisinde ömründe bir kere, ama mutlaka. Her şeyin sorumlusu senin olduğunun en somut göstergesidir motosiklet. Virajda tek başınasındır, tüm sorumluluk senindir. Ya da arkadaşlarının önemini kavratır sana, yan ayak gibi. Küçücük bir karış demirdir ama hayatta her durduğunda o olmadan ayakta kalamazsın. Ailen frenlerindir, ruhun gaz; bazen de tam tersi. Göstergen vizyonun, abs sistemin sağlık sigortandır. Benzin deposu miden, aynalar geçmişindir.

Bu yüzden hayatın kendisidir.

Ödünç alınmaz, ödünç verilmez. Tüm hayata inat bypass olmak gibi arada bir yenileyebilirsin.

Hayatın dengesini bozduğunda o da alt üst olur.

Evde işler kötüyse fren tutmaz, iş yerinde dertler varsa gaz yemez. Arkadaşın kendi bencilliğinde kaybolup seni adam yerine koyup aramıyor, dostun bildiğin kendi menfaati uğruna seni yok sayıyorsa bir bakmışsın yan ayak kapalı, hoop yerdesin.

Hayatın üzerine üzerine gidiyorsan kahramanca, o belgeseldeki küçük gorilin aslana dayılanması gibi biter her şey. Bir virajda taca çıkarsın.

Bir şeyler öğrenmen gerekir hayattan. Yemek, barınmak ve çoğalmak üçgenini aşman ve piramiti bitirmen gerekir. Dünyadaki görevin budur. İşte motosiklet de bir yol kitabıdır.

Motosikleti sadece keyifli bir ulaşım aracı sayıyorsan senin bileceğin iş. Motosikleti fazla abartıp yüksek kavramlar yüklediğimi düşünüyorsan benim bileceğim iş.

Bir bak etrafına; hangisi olmak istersin?<