Yazar: Alişan Fidan
A noktasından B noktasına olan yolculuklarını kimseye muhtaç olmadan en basit şekilde karşılamak isteyen engelli vatandaşlarımızın karşısına çıkan sorunları yine bir engelli motosiklet kullanıcısından dinleyerek onların sözcüsü olmak istedik.
Özkan Kandemir, doğuştan engelli binlerce vatandaşımızdan sadece birisi. Ben kendisini çocukluğumdan beri tanıdığım için yaşadığı sorunları daha yakından biliyorum ve inanın bir engelli olarak yaşamak kolay değil. Sadece ehliyet almak için bile yaşadıkları problemleri biraz dinlemenizi istiyoruz.
Motoron: Özkan bey merhaba. Bize bir engelli olarak motosiklet ehliyeti almak için yaşanan zorlukları anlatır mısınız?
Özkan Kandemir: Şimdi sorun ve zorluklar keşke bir tane olsa. Sınava girişte ayrı, sınavda ayrı ve motosikleti almak için ise apayrı bir zorluk var.
Motoron: Peki o zaman en başından başlayalım. Bir engellisiniz ve dediniz ki artık motosiklet kullanmalıyım. Nasıl bir yol izlemeniz gerekiyor?
Ö.K.: Sistem kağıt üzerinde çok kolay gibi gözüküyor. Ehliyet kursunun engellilere özel hazırladığı motosiklet ile sınava gir. Sınavı geç, ehliyetini al ve onu resmi belgede göstererek ÖTV ödemeden motosikletinin sahibi ol. Ne kadar güzel değil mi? Ancak işleyiş tam olarak öyle olmuyor ne yazık ki…
İlk fiyasko ehliyet kursuna gittiğinizde başlıyor. Bizim gibi müracaat edenlerin sayısı çok düşük olduğu için engelliler için özel hazırlanmış bir araç genellikle ellerinde bulunmuyor. Türkiye genelinde sadece 3 veya 4 yerde bu motosiklete sahip kurslar bulunmakta. Bu sebepten dolayı ehliyet almak isteyen engelliler diğer şehirlerden geliyorlar ve otellerde kalıp perişan oluyorlar.
Ehliyet kurslarını da bir yerde haklı buluyorum. Yaşadığım yerdeki bir ehliyet kursu yetkilisiyle sorunlarımızı paylaşmıştım ve bana her engellinin engeli farklı olduğundan herkese uygun araç yapmanın zorluğundan ve gelecek az talebin onu finansal açıdan zor duruma sokacağını söylemişti. Şimdi onların açısından baktığınızda da haklılık payları olduğunu anlayabiliyoruz. Gelecek az talebe rağmen motosiklet alsalar bile her engellinin engeline göre özel ekipman yapılması gerekiyor. Kimimiz yürüyemiyoruz, kimimizin sadece bir ayağında engel var veya sadece bir elimizde sorun var. Bunları saymayı gördüğünüz gibi sonsuza kadar sürdürebiliriz.
Motoron: Bu durumda siz kendinize özel ekipmanlarla donattığınız motosikletiniz ile sınava girseniz nasıl olur peki?
Ö.K.: Yönetmelik buna izin vermiyor. Hadi sınav yerindeki arkadaşlar yönetmeliği bir şekilde esnettiler ve sınava öyle girmemize izin verdiler diyelim. Bu sefer de ehliyetim olmadığı zaman motosikleti satın aldığım için ÖTV indirimimden yararlanamayacağım. Yönetmelikte diyor ki; Aracını ÖTV ödemeden almak isteyen kişinin o aracı kullanabilecek ehliyete sahip olması gerekmektedir. Yani aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık durumuyla karşı karşıyayız.
Motoron: Sizce çözüm için ne yapılması gerekiyor?
Ö.K.: Bana göre yönetmeliğe yapılacak bazı eklentilerle bu sorunun üstesinden pekala gelinebilir. Ehliyet kursuna yazıldığını ve alacağı aracı bu sınavda kullanacağını beyan eden engelli vatandaş aracını ÖTV ödemeden aldıktan sonra da kendi aracıyla sınava girebilse hiçbir sıkıntı kalmayacak.
Yani sistem şöyle işleyecek; Ben herhangi bir ehliyet kursuna yazıldıktan sonra buradaki yetkiliden alacağım belgeyi devletin ilgili kurumlarına ibraz edeceğim. Motosikletimin plaka işlemleri tamamlandıktan sonra(burada plakanın sınavları başarıyla geçtiğim belgelendikten sonra çıkartılması gerektiği gibi bir ibare de eklenebilir) çekici veya yapılabilir ise yazılı izin verdiğim hali hazırda motosiklet ehliyeti olan sağlıklı biri tarafından bana özel olan engelli ekipmanlarının takılacağı yere götürülür. Onun da belgelendirmesinin tamamlanmasının ardından sürücü kursundan eğitimimi alıp sınavı da başarıyla geçtikten sonra kendi motosikletimi trafikte kullanma ehliyetime sahip olurum. Yani aslına bakarsanız özel durumu olan insanlar dinlenerek özel bir yönetmelik oluşturulsa her şey yasal bazda sıkıntısız ilerleyecek.
Biz, engelliler olarak sadece kimseye muhtaç olmadan biraz daha özgürce yaşamak istiyoruz. Bakın ben hayatım boyunca koşmak nedir hiç bilmedim. Bu özgürlüğümü yaşayabildiğim tek şey motosiklet ve benim gibi düşünen binlerce engelli kardeşim var. Gerekirse tüm yetkililer ile bu konu için görüşmeye hazırım. Yeter ki insanlar biraz daha özgür hissedebilsinler…
