Kış uzun sürdü ve sabırla beklediğimiz yaz geldi sonunda. Fakat çok sevinemiyorum. Özellikle yaz başlangıcında bilinçli bilinçsiz tüm motorcular havalar iyileşince kendilerini yollara atıyor.
Her gün bir kaza haberi alıyoruz, çoğu ölüm haberleri içeriyor. Yüreğim üzüntü ile dolu. Çoğu kazada araç sürücülerin hatası sonucu can kaybımız çok oldu. Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun. Vefat eden motorcu dostlarımız unutulmaz.
Dün çok farklı ve memleketimizin bilinçsiz yardımseverliği yüzünden bir kez daha şok oldum ve çok üzüldüm. “Kaç yıl oldu” başlığı ile yazılan bir yazıydı. 8 yıl olmuş. Samsun’da kış günü motosiklete binen vatandaşın ciğerine soğuk almamak için ceketini ters giydikten sonra kaza yapınca yardıma gelen vatandaşlar ‘herhalde boynu ters dönmüş, düzeltelim’ deyip kafasını çevirerek boynunu kırmış. Bu gerçek mi değil mi diye şüphe içinde bile kaldım. Neden hala doktor gelmeden müdahale eder bizim insanımız? İlk yardım ile ilgili bir şey bile bilmezken, kaskı çıkarmaya çalışıp müdahale etmeye başlarlar. Doktor gelmeden o kask çıkmamalı! Doktor gelmeden o şekilde müdahale edilmemeli!
İnsanımız bilinçli olmadığı için “Bu tip olayların nasıl önüne geçebiliriz?” konusu sık sık gündeme gelir. “Kaskımı elleme” yazsak kaska? Yardım etme telaşı ile boğuşurken kimse görmez bile o yazıyı. Yolda görülelim yeter, fakat o da yok. Araç sürücülerinin bizi görmeleri için biz de görünür olmamız gerekir, biz de bir şeyler yapmalıyız, sadece onlardan beklemek yeterli değil. Araçların yanından belli mesafe ile geçmeliyiz, hele bu bir kamyon ya da tır ise. Sonuçta bizi görmediklerini biliyoruz. Haklı olup kazayı göze almak yerine ben daha dikkatli olup, en emniyetli şekli seçerim. Çünkü daha uzun yıllar yol yapmak istiyorum. Yollarda hatta annem için daha da dikkatli oluyorum. Tırnağımıza bir şey olsa annelerimizin yüreği öyle çok acır ki, buna dayanamam işte. Annelerimizin işi çok zor, çok sevdiğimiz motordan vazgeçemediğimizi bilir susarlar (benimki gibi), ama belli etmeden de korkarlar. Alıştı gerçi artık bana. Hakkını ödeyemem. Anneler Günü’nde çok üzücü bir ölüm haberi geldi bu sene. Ne olur, lütfen çok daha fazla dikkatli olalım. Havalar ısındı evet, deliler gibi sürüş yapmak istiyoruz, yaşasın yollar bizi bekliyor. Fakat lütfen dikkatli olun, o sürüş son sürüş olmasın. Hepimiz çok derinden üzülüyoruz.
Bu seneki fuar çıkışında sürerken önümde tanımadığım 3 race sürücü vardı, “Az sonra uzar onlar” dedim kendi kendime. Trafik her zamanki gibi çok yoğundu. Yoğun olması sorun değil, fakat İstanbul trafiğinde araç sürücüleri diğer araçlara bile bakmadan aniden şerit değiştirir, boşluk kapmaca oyunu gibi, savaş alanı da diyebiliriz, her şey serbesttir onlara göre. Bu zihniyet var iken benim iki teker halimi görmelerini ve bana dikkat etmelerini hiç beklemem. Beni kimse görmüyor düşüncesiyle sürerim. Kazanın olacağı varsa kimse engelleyemez tabii ki ancak elimizden geleni yapmaya çalışmak gerek. Dikkatli sürüş demek çok yavaş gidelim demek değil, sürücülerin bizi görmelerini de sağlamalıyız. Bir sivrisinek misali Speedy Gonzales çizgi film figürü gibi araçların yanından sadece bir ses ve görüntü yok şekliyle sürüş yapmanın anlamı yok. O gün o 3 race sürücülerinden birisi maalesef kaza yaptı. Yolun ilerisinde geçerken gördüm.
Yerde hareketsiz yatıyordu, tesadüfen aynı yerde polis vardı, ilgileniliyordu, arkadaşları yanındaydı. Yalnız olmadığı için durmadım, duramadım. Gözlerim doldu, ağlamaya başladım. Az önce onları gördüm, şimdi birisi yerde hareketsizdi! Hata kimde bakmaksızın yine bir motorcu yaşam savaşı veriyordu.
Bir motorcu çok fazla sorumluluk taşıyor. Olay sadece gaza bas git değil. Trafikte görmezler bizi, bunu kabul etmeliyiz. Görmelerini istemekten vazgeçmeyeceğiz ama acı gerçek bu. Çoğu sürücü motorculara dikkat etmiyor, gerek bile görmüyor. Görse bile bilerek yol kesen dolu her yer. Yol veren araçlar da var, kesin ya kendisi motorcudur ya da bir sempatisi vardır. Bizden korkan da var. Duran trafikte motorcu görünce camını kapatanlar da küçümsenmeyecek kadar fazla. Arabalar ve motorcular arasındaki bu didişme hiç son bulmayacak. O nedenle lütfen haklı olmayı “Yol benim, o beni görmek zorunda” düşüncesi hep ikinci planda olsun. Trafik ne yazık ki gerçekten kötü, lütfen daha dikkatli olalım. Her gün ölüm ile burun burunayız, bunun bilincinde olalım.
Kendinize önem ve değer verin. Kask takmadan sürüş yapan her motorcuyu kınıyorum, hem başkalarına kötü örnek olduğu, hem de iyi bir motorcuya yakışmayan tutum içinde olduğu için. Dün Şile yolunda iken yanımdan hızlıca bir 1000cc’lik motor geçti. Üzerindeki kısa kollu t-shirt’e bile bir şey demiyorum, kask yoktu kask! Kendi hayatını nasıl hiçe sayıyor, nasıl böyle herkesin gözünde örnek oluyor, aklım almıyor. Bu tarz motorcu görüntüsü hem çok itici hem de motorcunun kalitesini yok ediyor. Ufak ya da büyük motor, fark etmiyor, her gün görüyorum. Kask her zaman hayat kurtarmaz ama kask olmadan yola çıkmayın.
Ölüm hatta kaza haberi okumayalım artık.?