Alisan Fidan
Bu yıl 19-22 Nisan’da Bodrum’da düzenlenen Rally Halikarnassos’u yerinde takip etmek için Yamaha Tuna Motosiklet’ten bir Tracer 700 alarak yollara düştük.
Yolculuğa İstanbul’dan başladık. Önce feribota atlayıp
Bursa’ya geçtik. Körfezi dolanmak yerine feribot ile geçmek bazen fiyat olarak
aynı gibi gelse de aslında çok daha kârlı. Daha enerjinizi korumanız gereken
uzun bir yol varken sizi 1-1.5 saat’lik sürüş yorgunluğundan kurtaracak bir
feribot yolculuğu vazgeçilemeyecek bir opsiyon. Denize karşı sabah kahvaltısı
yapmak da cabası…
Feribottan indikten sonra kendimi “evet artık yol başlıyor”
moduna alıyorum. Uzun yolda giderken hızlı değil aksine sakin gitmek daha
önemli. Hem sizi hem de motosikleti yormayacak bir ortalamayı tutturursanız yollar
sandığınızdan çok daha çabuk ve yorulmadan bitiyor. Tracer’da bu benim için
100-120 arası bir hıza denk geliyordu.
İzmir’de kısa bir molanın ardından Bodrum’a doğru yine yola devam ediyorum. Vardığımız ilk gün, kamp alanına çadırımı kurduktan sonra hemen seromonik startın yapılacağı Bodrum Meydanı’na gidiyorum. Hava ne sıcak ne de soğuk. Bodrum halkının ilgisi de oldukça yüksekti. Bu arada Bodrum, Türkiye’de kişi başına düşen motosiklet sayısı oranında en üst sıralarda olan bir ilçe. Neredeyse motosiklet selesine oturmamış kimse yok. Bundan dolayı motor sporlarına olan ilgi de had safhada.
Yarışmacılar bir bir gelip start aldılar ve kamp alanına
geçtiler. Seromoni startı kazasız belasız atlatdıktan sonra ben de diğer
yarışmacılar gibi kampa geçtim. Kamp alanı ufak bir köy gibi kuruluyor. Köy
meydanı tabii ki yemek tırının etrafındaki masalar oluyor. Yarıştan sonra bu
masalarda yapılan günün kritiği sohbetlerine konuk olmak güzel bir his. Denizin
hemen dibinde bol muhabbet eşliğinde akşam yemeği yemek gerçek bir keyifti.
Yarışın esas başladığı gün çok da uzun olmayan bir etap
vardı. İlk gün yapılan bu nispeten kısa etapta yine her yıl olduğu gibi seçilen
rotada çok güzel manzaralar vardı. Bilenler bilir, TransAnatolia ekibi rota
çıkartırken fotoğraf noktalarını özellikle Türkiye manzaralarını olabildiğince
iyi çıkartabilecek alanlara yoğunlaşıyorlar. Bu sayede yarışçılar geçerken biz
de olabildiğince güzel fotoğraflar çekebiliyoruz.
İlk gün pek bir sorun olmadan bitiyor. Tabii yarış olduğu
için yine araçlarının sağını solunu kıranlar mevcut. Servis alanı zaten bunun
için var. Araçlar geldiği gibi hemen servis alanına alınıyor. Eksikler ve
arızalar var ise hemen onlara yönelip gereken ne ise yapılmaya başlanıyor.
Arıza yok ise normal kontroller yapılıp araç ertesi güne hazırlanılıyor ve
kalan vakit ateş başında muhabbete harcanıyor.
Esas problemli ve uzun gün ikinci gün. Sabah 5’de uyanıp
Bodrum Marina’ya gidiyoruz. Orada yarışçıları ve basın ekibini taşıyacak
otomobiller Datça’ya gitmek için feribota binecekler. Datça etabı neredeyse
400KM uzunluğunda ve Rally Halikarnassos’un en uzun etabı. Yarışçılar aynı gün
içinde hem sahil şeridinden hem de çok taşlık yükseltilerden geçiyorlar. En çok
sıralama değişiminin yaşandığı Datça etabında çok fazla arızalanan otomobil ve
motosiklet oldu. Aks kıranından motor yakanına ne ararsanız vardı.
Tabii bu işin Rally kısmında oluyor. Bir de Raid kategorisi
var. Raid kategorisinde standart bir otomobil veya motosiklet ile gelip yarışa
katılabiliyorsunuz. Rally kategorisindekiler gibi süre odaklı değil, sadece
yarışçıların geçtiği aynı parkuru bitirmek amaçlı yarışıyorsunuz. Tabii ki yine
bu kategoride de bazı zaman kısıtlamaları mevcut fakat 60KM/S hızı geçmemek
gibi bir kuralınız da var. Kulağa kolay gibi gelebilir fakat puanları toplayıp
birinci olmak için hem ortalama hızı tutturmak hem de kural ihlal etmemek büyük
bir efor istiyor.
Sabah 5’de uyanılıp çıkılan Datça etabından ancak akşam 8
gibi kampa dönebiliyoruz. Ne etaptı ama! Bir yangın yolu yokuşu vardı ki
dillere destan. Devrilen ve o yokuşta aks kıran birkaç araç vardı. Kampta
herkes o yokuşu konuşuyordu.
Bu kadar kırılan aracın yanında 400KM’lik parkurun aşırı
zorlamasından dolayı sağı solu hasar almış bir ton araç da vardı. Kamp alanında
yarınki son gün için herkes hummalı bir şekilde çalışıyordu. Bu gün yemek
alanında daha az muhabbet, park alanında daha çok çekiç ve jeneratör sesi
vardı. Bugün ne kadar iyi süre yapmış olursanız olun, yarın yola çıkamazsanız
yarış sizin için bitmiş demektir!
Ertesi final günü hem nispeten kısa bir etap
koşulacak, hem de seyircilerin seyir zevkini artırmak için bir seyirci etabı
düzenlenecekti. Bodrum’un offroad kulübü TR Extreme ile ortak yapılan seyirci etabı,su geçişleri ve bolca atlama zıplama içeriyordu.
Gerçekten izlemesi çok zevkliydi. Etapta yine hızını alamayıp devrilenler
mevcuttu. Bodrum halkı yine seyirci etabına yoğun ilgi göstermişti.
Seyirci etabının ardından sonuçlar açıklandı. Kupa ve
madalyalar akşam Mandarin Bar’da yapılan bir kutlama gecesiyle beraber
dağıtıldı. Ertesi gün sabahtan yine İstanbul’a doğru yola çıkıyoruz. Bodrum
güneşini bırakmak insanı biraz üzüyor. Bir sonraki yarışı dört gözle
bekliyoruz…
Yorumlar
Loading…