Şükret

Tavana bakar durumda yere paralel yazıyorum bunları. Bel fıtığından muzdarip, bildiğin ihtiyara bağlamışdurumdayım. Bir ördeğim eksikanlayacağın. Laci garajda, güneşdışarıda, planlar hayal kutusunda.

Her bindiğimde ikitekere şükretmişimdir aslında. O anı yaşayabildiğim için dua etmiş ve mutlu olmuşumdur. Hem sahip olduklarım hem de farkındalığım adına.

Yine dualarlayım iki seksen. Beterin beteri var kavramı bir avuntu mekanizması değildir. Hadi ben bu yaşta ite kaka öğrendim de sen farkında mısın dostum? Tek bir günün, tek bir anın bile farkında değilsen neye yarar. Yaşam denen sürecin hakkını iyi bir insan, mutlu bir insan olarak vermiyor, ailen, dostların tarafından sevilmiyor, trafikteki tanımadığın dangoza bile saygı göstermiyorsan ne anladım ben senin tükettiğin zamandan.

Mutluluk ve farkındalık bireysel değildir. Bunu birileriyle yaşamadan hissettiğin olsa olsa egonun egoist tatminidir. O da doyurdukça beslenmek isteyen bir Tazmanya canavarından başka bir şey değildir. Bu yüzden hepimiz konuşuruz ya o metal plastik karışımı ucubeyle akrabamız gibi.

Şükret.
Dini istismarların yaşandığı, inanmak kavramının pragmatik hedefler uğruna yok sayıldığı evrensel konjenktürde her neye inanıyorsan ona şükret. İnanmıyor musun hiç bir şeye, bana sorarsan yine şükret. Bir gün tavana bakarsan çaresizce, o kavramdan başka seni mutlu edecek hiç bir şey bulamayacaksın çünkü. “Ulan, herifin bir ayağı çukurda olunca sufi moda bağlamış” diyenleri duyuyorum. Dingil kardeşim, hiçbir yerin ağrımadan, sağlıkla yiyip sağlıkla çıkartabilirken farkına var diyorum. Zor bulursun yoksa hasta yatağından ördek muhabbeti yapan adamı. Öğren da, öğren. Paran yok işin çok ya da tersi mi? Veya ikisi de mi yok, olsun. Motorun bile mi yok, boşver. Bir seni seven akraban, dostun var ya. Ya da bir motosiklete bakacak göze, sesini duyacak kulağa sahipsin ya, ona şükret diyorum işte. Evde çaresizce tavana bakan ne çok insan var biliyor musun???

“Abi, son yazılarda çok canımızı sıktın” diyenlere hak vermiyor değilim tabi. Ama herkes viraj nasıl dönülür, tek teker nasıl yapılır onu anlatıyor. Kimse motordan ya da hayat ikitekerinden düşünce ne olur söylemiyor. Sebebi de üzücü şeylermiş bunlar.

Allah’ın salaaa.
Dayanamıyorum diye hasta ziyaretine gitmeyen, kötü oluyorum diye cenazeye katılmayan, kaza belayı insan kılığındaki uzaylılara geliyor sanan farkındalık özürlü faydacı bencil. Tavanda kaç desen var biliyor musun sen!

Bugün motoruna binmeden şöyle bir yanında dur ve şükret. Ona binecek kadar sağlığın ve enerjin olduğu için. Binince de rüzgarı hisset ve gülümse, göreceksin mutluluk bakkalın terazisinden değil, farkındalığın sonsuz kazanından kepçelenir.

Hadi şimdi gazla. Kalkabilirsem ben de geleceğim birkaç güne inşallah. Ve tabi elbette bu umudum için Allah’a binlerce kere şükürler olsun. Unutmadan, sehpaya alırken dikkat edin, acıyor sonra.