Test: Honda VFR 1200F

Yazar: Ahmet Koseoglu

Hayatım akşam yemeğini Bozca Ada’da yesek mi?

Elinizin altında 170 bg’lik bir spor-tur motosikleti varken çevre yolu tabelaları adeta bağırarak sizi çağırıyor. Ne şehir içi trafiğinde ne de şehirlerarası yolda rahat durmak mümkün değil. İşte uzakları yakın eden Spor-Tur motosikleti Honda VFR 1200F…

VFR1200F’in anahtarını elime geçirdiğimde 1200cc’lik canavar V4 motorun tadına bakacak olmanın sabırsızlığı ile rezerve ettiğim seleye popomu koydum. Genişçe sele oldukça rahat. Sürücü koltuğunun hemen arkasındaki destek ise bende “acaba motorun sportif performansı bu çıkıntıya gerek duyulacak kadar iyi mi?” sorusunu uyandırdı. Kuşkusuz söz konusu dizayn arka yolcunun ileriye kaymamasının yanı sıra konfor gözedilerek tasarlanmış. “Neyse, nasıl olsa hepsini deneyeceğiz” deyip motoru çalıştırdım. ABS ve diğer motor ışıkları yanıp söndü. Kutucuklarla derecelendirilmiş motor sıcaklığı yükselsin diye beklerken gösterge tablosunda ne var ne yok diye küçük bir fizibilite çalışması yaptım. Solda benzin ve hız takometresi, sağda saat, motor sıcaklığı, hava sıcaklığı, vites, kilometre, ortada ise büyükçe bir devir göstergesi mevcut. Gösterge panelinin hemen üst tarafı ise ABS, yağ, uzun far, boş vites göstergesi gibi uyarıların bulunduğu ışıklı uyarı panosu olarak düşünülmüş. Sürücünün herşeyi görebildiği güzel bir gösterge tablosu. 

Sıcaklığın artmaya başlamasıyla taşan heyecanım gaz kolunda küçük oynamalar şeklinde kendini göstermeye başladı. Üzerindeki büyük orijinal egzozla alt devirlerde VFR bir otomobilmişçesine sessiz. Fakat devir yükselmeye başladıkça hırıltılı bir çığlık halini alan ses daha sonra yolda da fark ettiğim üzere egzotik otomobillerinkine benziyor. Abarttığımı mı düşünüyorsunuz. Hahaha, aslında gerçekten abarttım ama başka manada! Nitekim 4 yol ağızlarına kaydırmalı debriyajı çalıştırdığım motor frenleriyle yaklaştığımda, insanlar meraklarını gidermek için dönüp dönüp sesin kaynağı olan araca bakma gereği duydu. Bu canavardan modifiye egzozla çıkacak sesi düşünemiyorum.

VFR 1200F ile performanslı sürüş: mümkün –CBR’nin 1 adım arkası-. Performanslı frenleme: mümkün –ABS destekli 6 pistonlu diskler- Gaz kolu ile şov: mümkün –gazı biraz sert açın ve servo kontrollü V4 motor arka lastiği istediğiniz kadar patinaj yaparak kaydırsın. Frenle şov: “Kombine” ABS! Egzozun üzerinde ısı koruyucu görevi gören geniş metal, üst devirlerde hafiften tenekemsi bir sese neden oluyor.

VFR1200 ile yola çıktığımda hemen uzayıp gitmek yerine gaz koluyla biraz oynamayı tercih ettim. V4’ün gaz koluna tepkisi hızlı ve sert. Motor 3.000 devir altında gaz kesildiğinde 3.000 devir üstüne nazaran daha sert bir yığılma yapıyor. 5.000 devir/ dakika üzerinde özellikle 5-6.000 arasında sanki hafif bir roketleme yapılmış ya da vites düşürülüp gazlanıyormuşçasına bir ivmelenme var. VFR bu devir aralığında biranda iki boy daha öne sıçrayan Hızlı ve Öfkeli’deki vites atan otomobiller gibi… Otomobil demişken; bu söz konusu hızlanma şehir içi trafiğinde ya da uzun yolda motosikletlere kafa tutmaya çalışan kafesçi (otomobilci) arkadaşların hiç hoşuna gitmeyecek türden bir performans. Üst devirlerde gaz kesildiğinde ise hafifçe –neredeyse yokuş aşağı salınmış bir bisiklet gibi-yavaşlayarak yol almaya devam ediyor yani yığılma yok. Bu bir Cruize Kontrol olmasa da, uzun seyahatlerde sıkılıp sağ elinizi ara sıra dinlendirmenizi sağlayabilecek bir şey.

VFR 1200F henüz 1000 km’lik rodaj süresini tamamlamadığından fabrikanın açıkladığı 250 km/s son hız değerini test edemedik. Fakat bir ara boş yolda kadranda 1. viteste 110, 2. viteste ise 164 km/saat son hız değerini gördük -sonra benzin niye bitti; biter tabi…-. 

VFR 1200F, önde 6 pistonlu radyal fren kaliperlerine sahip Önde 320 mm’lik arkada ise 276 mm’lik disk kullanılmış. Arka disk ortalama boyutun oldukça üzerinde. ABS donanımlı fren sistemi belli bir basınç sonrasında devreye girerek, fren manetinde küçük titreşimlerle sürücüye “ben çalışıyorum” mesajını veriyor. ABS’yi çalıştıracak kadar ani ve sert frenlemeler yapmayan biriyseniz bile ABS’nin etkisini özellikle laka yollarda hissetmeniz mümkün. Arka fren önle kombineli çalışıyor. Öyle freni sert sıkıp arkayı kaydırayım, hafif bir şov yapayım düşüncesi aklınızdan geçiyorsa, derhal unutmalısınız. Zira kombine ve ABS’li fren kaymayı önlediği gibi; siz yanlayacak diye motoru hafif yatırdığınızda biranda ön tarafta da meydana gelen yığılma size motordaki akıllı fren sistemini hiç istemediğiniz bir şekilde hatırlatabilir… Fren sisteminden daha akılsız sürücülerin bu motorla işi yok.

UZUN YOL PERFORMANSI

VFR virajlarda çok konforlu. Belki bir superbike değil ancak ona çok yakın performansla virajları alt etmeniz mümkün. Gaza dokunduğunuzda 1200 cc’lik V4 motor arka tarafını deyim yerindeyse dans ettirmeye hazır. Yeter ki sürücüde motorla dans edecek kadar sağlam bir yürek olsun. Özellikle viraj çıkışlarında yola güzel çizgiler bırakabilirsiniz. Gerektiğinden fazla mı hızlısınız; arka frene dokunduğunuzda kombine sistem sayesinde ön fren de devreye girdiğinden kontrollü bir şekilde fakat hafif hafif dışarı açılmayla birlikte yavaşlamanız mümkün. VFR 1200F, güçlü orta devirleri, motosikletin çift direkli alüminyum şasisinin yanı sıra 267 kiloluk ağırlığının da etkisiyle sunduğu yol tutuşuyla; 18.5 litrelik deposunun maksimum 300 km’lik menzili boyunca –ben 200 km’yi hiç geçemedim- sakin sürüşlerden hoşlanan sürücülerin üstünden inmek istemeyecekleri bir motosiklet. Spor-tur oturuş pozisyonuna alıştıktan sonra yapmanız gereken tek şey etraftaki yeşilliğin keyfini çıkarmak. VFR’nin üzerinde tur sürüşleri için yeterli diyebileceğimiz; arkada 190-55-17, önde ise 120-70-17 Dunlop Sportmax Roadsmart lastikler mevcut. “Ben hızlı bir pilotum” diyorsanız ilk lastik değişiminde bunları aynı markanın Sportmax Qualifier modeli, Pirelli’nin Diablo serisi ya da Metzeler’in Z-6 İnteract, M3 modellerinden biriyle değiştirmeniz gerekecek. Siz bu testi okurken yeni lastikler çıkabilir o nedenle siz yine de bir bilene sorun. 

Motorun orijinal ekipmanı niteliğindeki yan çantaları şık tasarlanmış fakat şehir içinde yol alırken sürücüyü biraz terletebiliyor. Özellikle İstanbul gibi metropollerde motosikletle gezmek; yoğun hatta bazen durağan trafikte aralardan kıvrılıp kaçmak demek, ancak arka çantalarla bunu yapmak biraz zor yok yok epey zor -zor gelmiyorsa yeterince zorlamıyorsunuzdur-. Benden önce motoru kullanan kişiye VFR 1200F’in çantaları biraz büyük gelmiş olacak ki üzerlerine pek hoş olmayan izler kondurmuş –fotoğraflara bakmayın göremezsiniz photoshop ve biricik tasarımcımız sağolsun-. Ben de eve ulaşır ulaşmaz daha “özgür ve rahat” kullanım için çantaları çıkardım. Bu 35 litrelik yan çantalara kapalı bir kask ve yanına birkaç öteberiyi koymanız mümkün. Uzun yolculuklara 2 kişi çıkanlar içinse biraz yetersiz kaldıkları söylemeliyim en büyüğünden bir top case şart – ah hanımlar ah-…

Birde “VFR dönmüyor” derler…

ŞEHİR İÇİ KULLANIM

VFR 1200F’in 267 kiloluk ağırlığı 10-15 km/s hızlarda kendini hissettiriyor fakat biraz daha hızlandığınızda kullanım yorucu olmaktan çıkıp keyifli hale geliyor. Elektronik kontrollü gaz kolu her an emrinize amade. Çantaları çıkardığınızda fırlamaya hazır bir ok gibi araçların arasından kıvrılmak mümkün. Bir de çantaları sökünce şık kuyruğun güzelliği ortaya çıkıyor. Motosikletin deposu işlevinden daha büyük bir görüntüye sahip. V4 motorun arkada kalan iki silindiri, depo alanını küçülttüğünden mühendisler depo üst kısmını kavisli bir yapıda “büyükçe” tasarlamışlar. Bu da çok düşük hızlı, sert, “sağ” manevralarda gaz vermeyi biraz zorlaştırmış. Ama bu VFR 1200F şehir içi kullanım için yetersiz demek değil; tam tersine yeterliden öte hatta fazla. Elinin altında muazzam bir güç bulundurmak isteyenler ve bu gücü kontrol edebilenler için karmaşık elektronik destek unsurlarından uzak saf güç her an patlamaya hazır. Kısaca söylemek gerekirse: 170 bg, 128,8 Nm.

TASARIM

Hangi VFR modeline bakarsanız bakın dönemi için hep daha farklı ve hoş görünümlü bir kuyruk-stop tasarımına sahip olmuştur. Bu gelenek 1200 cc’lik –aslında tam olarak 1237 cc- yeni modelde de bozulmamış. Kuyruk ve arka far tasarımı göze çok hoş görünen sert hatlı, gösterge paneliyle benzer çizgilere sahip. Tek kollu arka maşa dizaynı kuşkusuz motosikletlere büyük şıklık katıyor. Böylece diğer taraftan bakıldığında arka jant, bir tabloymuşçasına kendini gösteriyor. VFR’nin şaftlı oluşu uzun yollarda yanınıza zincir yağı yerine fazladan bir parfüm taşımanıza izin veriyor. Sele orta sertlikte tasarlanmış ve bana göre iyi. Aldığım 2 artçının ikisi de arka seleden, en üst devirlerde oluşan hafif titreşimi belirtmelerine rağmen inmek istemediler -bekarlık işte öhömm-.

VFR 1200F’in geniş yakalı pardösü benzeri karenajları sade bir görünüm yaratırken motor bölümünün soğutulmasına da katkıda bulunuyor. Bu arada gözlemlediğimiz şeyler den biri Honda’nın motor sıcaklığını fazlasıyla kontrol altında tutmuş olması. Çubuklu sıcaklık göstergesi yarıyı biraz geçtiğinde hemen fanın sesini duyuyorsunuz. Ön far ise biraz sert, kararlı ve güçlü bir motosiklet karakteri ortaya koyuyor. CBR1000RR modelinde kullanılanlarla neredeyse aynı sinyalli aynaların görüş açısı iyi. Yalnız sinyal ve korna düğmelerine alışmak biraz zaman istiyor. Hidrolik debriyaj maneti şehir içi kullanımda sol el performansını başlarda biraz yokluyor. Ön siperlik, rüzgarı omuzlarımın hemen üstüne attı –boyum 1.80-. Performanslı sürüşlerde eğildiğimde ise tam koruma sağladı. Kırmızı-Gümüş ve Beyaz renklerde satışa sunulan VFR 1200F hızlı tur sürüşlerinden hoşlananlar için biçilmiş kaftan.

MOTOR

VFR 1200F’in 170 bg’lik spor motosikletleri karakterize eden 76 derece açılı V4 motoru profesyonel kullanıcılara hitap eden bir performans sunuyor. Oldukça güçlü olan bu motor alt viteslerde dişli oranlarının da etkisiyle 3.000 devir altında gaz kesildiğinde 3.000 devir üstüne nazaran daha sert bir yığılma yapıyor. 5.000 devir/dakika üzerinde ise uyuyan dev biranda uyanarak motoru tekme yemişçesine ileri fırlatıyor. Yani hiç de acemilere göre bir şey değil…

ŞAFT

Honda mühendisleri 170 beygirlik V4 motorun gücünü arka tekerleğe şaft ile iletmeyi uygun görmüş. Güç, böylece sarsıntısız ve kesintisiz bir şekilde aktarılıyor. Bakım istemeyen şaft, bir tur motosikleti için en iyi özelliklerden biri olarak gösterilebilir.

ELEKTRONİK GAZ KOLU

VFR 1200F’te V4 motorun sunduğu devasa güç elektronik gaz kolu ile kontrol ediliyor. Siz gaz kolunu çevirdiğinizde bir bilgisayara hızlı gitmesini söylemiş oluyorsunuz ve o da sizin emriniz gereğince servo kontrollü olarak silindirlere giden yakıt miktarını ayarlıyor. Telli sisteme göre yapısal olarak daha karışık fakat sistem iyi çalıştığı sürece kullanım kesinlikle aynı hissiyatta ve keyifli.

VFR’yi biraz da asfalt dışında zorladık. Biraz zor oldu belki ama istediklerimizi yaptı!

*Test Pilotu Ahmet Koseoglu, Kask Shoei, Mont: Revit GT, Pantalon: Revit GT, Çizme: TCX, Eldiven: Revit GT 

HONDA VFR 1200F TEKNİK ÖZELLİKLER

Motor : 4 zamanlı UNICAM 76º V4 silindirli

Silindir Hacmi : 1237 cc

Max Güç : 170 bg@10000 d/d

Max Tork : 129 Nm@8750 d/d

Sıkıştırma oranı : 12:01

Soğutma : Sıvı ile

Çalıştırma : Elektrikli

Şanzıman : 6 vites

Ön Fren : 320 mm hidrolik çift disk ile

Arka Fren : 276 mm hidrolik disk ile

Ön Lastik : 120/70-ZR17 M/C (58W)

Arka Lastik : 190/55-ZR17 M/C (75W)

Uzunluk : 2250 mm

Genişlik : 755 mm

Yükseklik : 1220 mm

Aks Aralığı : 1545 mm

Sele Yüksekliği : 815 mm

Ağırlık (sıvılarla) : 267 kg

Yakıt Deposu : 18,5 l

En Yüksek Hız : 250 km/s

Distribütör : Honda Motor

www.honda.com.tr